سودای میان تهی ز سر بیرون کن

از ناز بکاه و در نیاز افزون کن

استاد تو عشق است چو آن جا برسی

او خود به زبان حال گوید چون کن

(سهروردی، فی حقیقه العشق)

 عشق را از عشقه گرفته اند... 


عشقه آن گیاهی است که درباغ پدید آید در بن درخت

اول بیخ در زمین سخت کند

پس سر برآرد و خود را در درخت می پیچد

و همچنان میرود تا جمله درخت را فرا گیرد

و چنانش در شکنجه کشد که نم در میان رگ درخت نماند

و هر غذا که به واسطه آب و هوا به درخت می رسد به تاراج می برد

تا آنگاه که درخت خشک شود...

همچنان است در عالم انسانیت

که خلاصه موجودات است ... 

                                                            شیخ اشراق : شهاب الدین سهروردی